مرا با تو بودن خوشست
خط به خط
واژه به واژه
فراز هر شعر من، تویی!
عشق، دلتنگی
عاشقی
جز اینست مگر؟
چه عادت کرده ام من به عطر گیسوان تو
صمیمی ام با گل های پیراهنت
چه خواب خوشی دارم من
میان گلدان صبور تنت!
خسته از تپیدن های بیهوده در بیهودگی ها
مرا با تو بودن خوشست!
بگذار اعتراف کنم
تو از سرزمین ها جنوب عاشقی
تو از تبار آرامش دریای بوشهر
و از میان خرم ترین سبزینه های شمالی
تو همین که هستی
هر کجا که باشی
تو خوبی!
تو زیباترین حالت دامنه کوه، زیر بارانی
برای همیشه و همیشه
مرا با تو بودن خوشست
مرا با تو بودن خوشست
درباره این سایت